Μας φαίνεται εύκολο να κοροϊδέψουμε κάποιον χρησιμοποιώντας τις άριστες τεχνικές μας στο ψέμα. Όντως, από μια πλευρά είναι εύκολο να κοροϊδέψεις κάποιον με μια απλή τεχνική ψέματος ή απάτης, αλλά εικονικά μόνο. Με τον όρο "εικονικά" εννοώ πως η απάτη ή η κοροϊδία που διαπράττουμε συνήθως είναι μονόπλευρη, κοιτάμε τα πράγματα από μια οπτική γωνία που θέλουμε εμείς να δούμε πώς έχουν τα πράγματα χωρίς να μελετήσουμε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ως αποτέλεσμα να μην βλέπουν τι μας "δείχνουν" οι άλλες οπτικές γωνίες οι οποίες σίγουρα δεν "δείχνουν" το επιθυμητό για εμάς αποτέλεσμα.
Όπως πάνε έτσι τα πράγματα, η διαδικασία για να κοροϊδέψεις κάποιον ή να τον απατήσεις σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι τελικά επαγγελματική τέχνη, δηλαδή δεν την έχει όποιος και όποιος. Έτσι, αυτός που διαθέτει την επαγγελματική τέχνη ξέρει και μπορεί να απατήσει τον οποιοδήποτε χωρίς να πάρει... χαμπάρι ο άλλος. Φυσικά, υπάρχουν και έξυπνα άτομα που μπορούν να αποκρούσουν τέτοιου είδους απάτες. Αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν να έχουν δίκιο από τις περισσότερες "οπτικές γωνίες" που θίγουν ένα θέμα.
Έτσι, δημιουργούνται δύο κατηγορίες ψέματος! Η πρώτη είναι αυτή του έξυπνου ψέματος και η δεύτερη είναι αυτή του γελοίου ή ανίσχυρου ψέματος. Η πρώτη περίπτωση αφορα κυρίως αυτούς που κατέχουν την επαγγελματική τέχνη, δηλαδή αυτούς που μπορούν να λένε ορθά και βάσιμα ψέματα μπορώντας, βέβαια, να στηρίξουν άποψη πάνω στο ψέμα τους όπως επίσης μπορούν να επουλώνουν ταχύτατα τις τρύπες του ψέματος τους έχοντας σαν αποτέλεσμα να διατηρείται μακροχρόνια ένα ορθό ψέμα βάσει αληθειών και αληθινών καταστάσεων. Η δεύτερη περίπτωση αφορά κυρίως την απλή μορφή ψέματα που πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε. Μπάζει από παντού και σε όποια επικίνδυνη... φάση τρώμε συνήθως γκολ. Ένα ψέμα που ακούγεται πειστικό μόνο για κάποιες ημέρες και όχι για ολόκληρα έτη. Επίσης, αυτό το είδος ψέματος, συνήθως, αποπροσανατολίζεται και χάνει τον στόχο του με την πρώτη απόκρουση του "θύματος" μας έχοντας ως επίπτωση το ψέμα μας να μην "θυμάται" ποιον έθιγε. Και σ' αυτό το σημείο έρχεται η απάντηση του δεύτερου ερωτήματος του τίτλου του παρόντος κειμένου. (Γνωρίζουμε τελικά ποιον κοροϊδεύουμε;) Έχοντας, λοιπόν, χάσει τον προσανατολισμό το ψέμα μας, μπορεί να γυρίσει πίσω σε εμάς που το πλάσαμε και να θιχτούμε εμείς οι ίδιοι έτσι ώστε να χαλάσει η εικόνα του εαυτού μας προς τους άλλους και να μην είναι πλέον οι σχέσεις μας οι ίδιες απέναντι όχι μόνο στο θύμα αλλά και σε άλλα ακόμα άτομα που γνωρίζουν και αγαπάνε το θύμα μας! Αν για παράδειγμα λέμε πολλά ψέματα (π.χ.) στην κοπέλα μας λογικό είναι η σχέση αυτή να μην διαρκέσει και πολύ. Οι φίλες και οι φίλοι της θα σε αγαπάνε εσένα μετά από τις απάτες που της έχεις διαπράξει; Άρα, με απλά λόγια, η απάντηση στο ερώτημα το οποίο θέσαμε παραπάνω (και στον τίτλο) είναι ότι στην ουσία κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και όχι την κοπέλα μας ή το φίλο μας ή τον οποιοδήποτε*.
1 σχόλιο:
Πολύ σωστό το άρθρο σου, συμφωνώ απόλυτα με τα προαναφερόμενά σου.
Δημοσίευση σχολίου