Διάφορα θέματα #3: Είναι καλό να γινόμαστε famus χρησιμοποιώντας το εργαλείο της δυσφήμησης;

Στον διαδικτυακό χώρο έχει επικρατήσει η "μόδα" του ποιος θα είναι ο famous και θα έχει τα περισσότερα likes (όσον αφορά το facebook) ή τους περισσότερους subscribers (όσον αφορά το youtube) και πάει λέγοντας. Για να φτάσει κανείς στο επίπεδο αυτό ώστε να έχει όλα αυτά τα πράγματα καταβάλλει κάποια προσπάθεια είτε μικρή, είτε και μεγάλη για να επιτύχει αυτόν τον στόχο. Οι τεχνικές αυτές είναι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι χρήστες οι οποίοι έχουν αυτούς τους στόχους.

Τέτοιοι στόχοι βρίσκονται στο top10 και μάλιστα στην πρώτη θέση κυρίως στις ηλικίες των 10-15 ετών ενώ, επίσης, έχει παρατηρηθεί και από... απόφοιτους (ή φοιτητές) youtubers της σχολής του... Marketing.

Τα παιδιά συνήθως έχουν την κακή και δικαιολογημένη ιδιότητα να κάνουν επιπόλαιες κινήσεις που συνήθως είναι λανθασμένες. Έτσι, σαν αποτέλεσμα έχουν την επιλογή του λάθος δρόμου καμιά φορά δεν έχει επιστροφή. Και μ' αυτό θα ασχοληθούμε περισσότερο.

Αυτοί οι δρόμοι που επιστροφή δεν έχουν, δημιουργούν μια σειρά προβλημάτων στον εαυτό μας που η λύση τους δεν είναι και η πιο εύκολη. Αυτό, διότι μερικά προβλήματα μας στοιχίζουν τόσο πολύ που δημιουργούν μαύρες σελίδες στη ζωή μας και ας είναι μικρό το χρονικό διάστημα του κακού (πράγμα, βέβαια, που είναι δύσκολο να γίνει σε εντός 2 ή 3 μηνών ή ίσως και παραπάνω). Το "κεφάλαιο" που θα ξεκινήσει να γράφεται στις μαύρες αυτές σελίδες μπορεί είτε να μην κλείσει σχεδόν ποτέ, είτε να κλείσει πολύ αργά. Έτσι, ως προβαλλόμενα άτομα εις τον κόσμον (εντός Ελλάδος ή εκτός) ο κόσμος μας αναγνωρίζει στο δρόμο που μας συναντάει και μας κοροϊδεύει (βλ. φιδοκτόνο) και ακριβώς σ' αυτό αναφέρομαι και παραπάνω, στις μαύρες σελίδες που ανοίγουν νέο "κεφάλαιο" στη ζωή μας που ίσως δεν κλείσει και ποτέ. 

Πώς, λοιπόν, θα κλείσουν τέτοιου είδους παρτίδες; Πραγματικά είναι δύσκολο να αλλάξεις την γνώμη του άλλου σε ένα λεπτό ακόμα και σε δύο. Ειδικά, όταν "χοντράδες" σου είναι σας αυτές παρακάτω: Ο Πορνοκαουμπόις καμακώνει στο 1:36*, αυτή η κυρία ανήκει σίγουρα στην κατηγορία του διεθνούς ξεφτυλισμου, διότι όπου και να πάει νέα αρχή δεν θα βρει!

Έτσι, ο φέιμους, στο φέισμπουκ την πληρώνει με την ίδια αξία νομίσματος. Αντί για ευρώ σε δολάριο ας πούμε. Πολλές φορές, οι φέιμους αντιγράφουν status για να μας το δείξουν (δεν είναι όμως) πως είναι κάποιοι, αλλά πολλές φορές τυγχάνει να τους βλέπουν στον δρόμο και να τους μιλάνε ξένοι διότι είναι διάσημοι στο facebook. "Ξεχνώντας" τη μάσκα του διαδικτύου, αυτοί οι ξένοι γνωρίζουν ένα διαφορετικό πρόσωπο που είναι αταίριαστο μ' εκείνο που ήξεραν πίσω από την οθόνη. Πολλές φορές, παρατηρείται το φαινόμενο την κακής έκφρασης ώστε να αποκαλυφθεί άμεσα για το τι πρόκειται!

Κλείνοντας, αισθάνομαι ότι οφείλω να πω πως το φέιμους γενικά ως ιδέα δεν είναι καλή, δεν στηρίζεται λογικής. Κατ' αρχάς, δεν έχει νόημα ο θεσμός των likes. Δηλαδή, και καλά θα νοιώσεις καλά αν πάρεις 1,000+? Αυτοί οι λόγοι σε κάνουν χαρούμενο στη ζωή; Όπως διακρίνουμε ένα λάικ σε κοστίζει τίποτα, απλά δημιουργεί ψευδή χαρά θέτοντας ψευδείς στόχους κάνοντάς μας να ξεχνάμε τους ουσιώδεις στόχους μας! Από εδώ μπορούμε να συμπεράνουμε πως το φέιμους δεν είναι καλή ιδέα απ' οποιαδήποτε πτυχή!

Προβληματισμοί #2: Πόσο καλά ξέρουμε να κοροϊδεύουμε κάποιον; Γνωρίζουμε τελικά ποιον κοροϊδεύουμε;

Μας φαίνεται εύκολο να κοροϊδέψουμε κάποιον χρησιμοποιώντας τις άριστες τεχνικές μας στο ψέμα. Όντως, από μια πλευρά είναι εύκολο να κοροϊδέψεις κάποιον με μια απλή τεχνική ψέματος ή απάτης, αλλά εικονικά μόνο. Με τον όρο "εικονικά" εννοώ πως η απάτη ή η κοροϊδία που διαπράττουμε συνήθως είναι μονόπλευρη, κοιτάμε τα πράγματα από μια οπτική γωνία που θέλουμε εμείς να δούμε πώς έχουν τα πράγματα χωρίς να μελετήσουμε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ως αποτέλεσμα να μην βλέπουν τι μας "δείχνουν" οι άλλες οπτικές γωνίες οι οποίες σίγουρα δεν "δείχνουν" το επιθυμητό για εμάς αποτέλεσμα.

Όπως πάνε έτσι τα πράγματα, η διαδικασία για να κοροϊδέψεις κάποιον ή να τον απατήσεις σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι τελικά επαγγελματική τέχνη, δηλαδή δεν την έχει όποιος και όποιος. Έτσι, αυτός που διαθέτει την επαγγελματική τέχνη ξέρει και μπορεί να απατήσει τον οποιοδήποτε χωρίς να πάρει... χαμπάρι ο άλλος. Φυσικά, υπάρχουν και έξυπνα άτομα που μπορούν να αποκρούσουν τέτοιου είδους απάτες. Αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν να έχουν δίκιο από τις περισσότερες "οπτικές γωνίες" που θίγουν ένα θέμα. 

Έτσι, δημιουργούνται δύο κατηγορίες ψέματος! Η πρώτη είναι αυτή του έξυπνου ψέματος και η δεύτερη είναι αυτή του γελοίου ή ανίσχυρου ψέματος. Η πρώτη περίπτωση αφορα κυρίως αυτούς που κατέχουν την επαγγελματική τέχνη, δηλαδή αυτούς που μπορούν να λένε ορθά και βάσιμα ψέματα μπορώντας, βέβαια, να στηρίξουν άποψη πάνω στο ψέμα τους όπως επίσης μπορούν να επουλώνουν ταχύτατα τις τρύπες του ψέματος τους έχοντας σαν αποτέλεσμα να διατηρείται μακροχρόνια ένα ορθό ψέμα βάσει αληθειών και αληθινών καταστάσεων. Η δεύτερη περίπτωση αφορά κυρίως την απλή μορφή ψέματα που πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε. Μπάζει από παντού και σε όποια επικίνδυνη... φάση τρώμε συνήθως γκολ. Ένα ψέμα που ακούγεται πειστικό μόνο για κάποιες ημέρες και όχι για ολόκληρα έτη. Επίσης, αυτό το είδος ψέματος, συνήθως, αποπροσανατολίζεται και χάνει τον στόχο του με την πρώτη απόκρουση του "θύματος" μας έχοντας ως επίπτωση το ψέμα μας να μην "θυμάται" ποιον έθιγε. Και σ' αυτό το σημείο έρχεται η απάντηση του δεύτερου ερωτήματος του τίτλου του παρόντος κειμένου. (Γνωρίζουμε τελικά ποιον κοροϊδεύουμε;) Έχοντας, λοιπόν, χάσει τον προσανατολισμό το ψέμα μας, μπορεί να γυρίσει πίσω σε εμάς που το πλάσαμε και να θιχτούμε εμείς οι ίδιοι έτσι ώστε να χαλάσει η εικόνα του εαυτού μας προς τους άλλους και να μην είναι πλέον οι σχέσεις μας οι ίδιες απέναντι όχι μόνο στο θύμα αλλά και σε άλλα ακόμα άτομα που γνωρίζουν και αγαπάνε το θύμα μας! Αν για παράδειγμα λέμε πολλά ψέματα (π.χ.) στην κοπέλα μας λογικό είναι η σχέση αυτή να μην διαρκέσει και πολύ. Οι φίλες και οι φίλοι της θα σε αγαπάνε εσένα μετά από τις απάτες που της έχεις διαπράξει; Άρα, με απλά λόγια, η απάντηση στο ερώτημα το οποίο θέσαμε παραπάνω (και στον τίτλο) είναι ότι στην ουσία κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και όχι την κοπέλα μας ή το φίλο μας ή τον οποιοδήποτε*.

Διάφορα θέματα #3: Η Miss E., τα intro και οι επακόλουθες αντιγραφές...

Είναι κακό να μην παραδεχόμαστε κάποια πράγματα; Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, κατά την άποψή μου, είναι και ναι αλλά και όχι. 

• Η απάντηση είναι ναι όταν έχουμε πράγματι δίκιο στο θέμα που μας θίγει. Δηλαδή, δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ενοχές τις οποίες δεν έχουμε πράξει εμείς οι ίδιοι (π.χ.)
• Η απάντηση είναι όχι όταν ενώ έχουμε λερωμένη τη φωλιά μας κάνουμε τους κόκορες! Αυτό τα λέει όλα νομίζω και είναι το κύριο θέμα που θα απασχολήσει στο παρόν κείμενο. Τέτοιες περιπτώσεις μένουν ανομολόγητες κι εγώ βρίσκομαι εδώ για να τις... ομολογώ αντ' άλλων!

Έτσι, στο youtube εισήλθαν παρουσιάστριες κάτω των 15 ετών. Η πιο επιτυχημένη (απ' όσο ξέρω) απ' αυτές, όσον αφορά τα κορίτσια, κάνοντας πολύ πιο ωραία βίντεο από τις υπόλοιπες είναι, προς το παρον, η Miss E.. Κι εκεί έγινε το κακό! Πρέπει να παραδεχτούν οι ανταγωνίστριες/φίλες της ότι η Miss_E. είναι ανώτερη; Φυσικά και ναι! Άλλωστε δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας .

Τέλος πάντων, έχοντας την υπεροχή η εν λόγω κοπέλα οι άλλες αποφάσισαν, όχι μόνο να κάνουν συνεργασία (ή κάτι τέτοια) αλλά να αντιγράψουν και το intro της. Σαν δεν έφτανε αυτό, μια απ' αυτές που έκλεψαν τον intro ισχυρίστηκε πως αυτή έκανε την "διανομή" του intro στις υπόλοιπες. Γιατί όμως να μην παραδεχτεί την αλήθεια; Πώς μπορεί να το αποδείξει; Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερες περιπτώσεις που η μία αντιγράφει τις... ατάκες της άλλης! Έτσι, η μη παραδοχή των πραγμάτων τις καθιστά συνήθως πιο χειρότερες αποκαλύπτοντας πως δεν υπάρχει δημιουργικότητα ούτε στο 1%.

Έτσι, τα κλοπιμαία intro κουράζουν τους θεατές και τους αποθαρρύνουν να συνεχίσουν να βλέπουν... τα ίδια και τα ίδια με μόνη διαφορά να είναι το πρόσωπο που παρουσιάζει τη συγκεκριμένη σκηνή. Αλλά αυτές, μην έχοντας καταλάβει τι συμβαίνει, συνεχίζουν να ζητούν από τον κόσμο να τους κάνει subscribe λέγοντας: "Από εσάς εξαρτάται αν θα συνεχίσω τα βίντεο". Όχι, κοπελιά μου, δεν εξαρτάται από τους συνδρομητές σου η συνέχεια του καναλιού σου. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που σε ωθούν στην καλή εξέλιξη ενός καναλιού. Απ' αυτούς τους παράγοντες είναι το να σκεφτείς τι κάνει τους συνδρομητές να κρατηθούν ως θεατές στο κανάλι σου, όπως εσύ η ίδια εξαρτιέσαι απ' αυτούς για να συνεχίσεις (όπως λες), έτσι κι αυτοί εξαρτιούνται από την... δημιουργηκότητά σου και από το πόσο ευχάριστη γίνεσαι!

Ένα απλό παράδειγμα θα ήταν η Τατιάνα Στεφανίδου. Πώς θα ήταν η καριέρα της στην τηλεόραση αν αντέγραφε πλήρως την Ελένη Μενεγάκη; Πώς θα ήταν αν αντέγραφε και το intro μόνο που θα άλλαζε το όνομα από πάνω; Θα είχε ανάλογη πορεία; 

Προβληματισμοί #1: Γιατί χρειαζόμαστε τις διακοπές;

Εκτός του ότι θέλουμε σαν τρελοί κάθε φορά και περιμένουμε πως και πώς να φτάσει η ώρα να πάμε διακοπές, πλέον υπάρχει και επιστημονική εξήγηση γιατί πρέπει να κάνουμε διακοπές.

Ειδικά σήμερα, με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, πολλές φορές δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην πίεση της καθημερινότητας που αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Δουλειές, λογαριασμοί, «παιδιά», «σκυλιά» και άλλες σκέψεις κατακλύζουν το κεφάλι μας κάθε ημέρα, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ηρεμήσουμε.

Στο τέλος, λοιπόν, μιας πιεστικής σεζόν αυτό που αναζητούμε είναι λίγες ημέρες διακοπών που θα μας δώσουν τις δυνάμεις που χρειαζόμαστε για τη δύσκολη συνέχεια. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι διακοπές διώχνουν το άγχος και μας ανανεώνουν για τη συνέχεια.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν μάλιστα πως ωφελούν και στην υγεία μας  καθώς έχουν και αντίκτυπο σε παράγοντες όπως η διάθεση και η ψυχολογία μας. Η αποβολή του άγχους με τη σειρά της έχει ευεργετικά αποτελέσματα καθώς μας βοηθούν στο να μην εμφανίσουμε συμπτώματα κατάθλιψης ενώ κάνουν καλό τόσο στον ύπνο όσο και στη διατροφή μας.

Βέβαια όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν να κάνεις διακοπές σε ένα νέο ή ένα αγαπημένο σου μέρος που θα ηρεμήσουν τον ψυχικό σου κόσμο και θα σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα. Με το να «παρτάρεις» για μια εβδομάδα συνεχόμενα σε κάποιο νησί, το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να γυρίσεις πιο κουρασμένος από ότι πριν πας διακοπές.

Το ιδανικό μέρος για διακοπές  είναι προσωπικό θέμα του καθενός όμως οι ειδικοί προτείνουν  πως καλύτερο μέρος για διακοπές είναι κάποιο απομακρυσμένο μέρος που δεν έχεις ξαναπάει. Αυτή η αλλαγή παραστάσεων θα σε βοηθήσει να γνωρίσεις νέο κόσμο και να δεις νέες εικόνες  που θα σε κάνουν να ξεφύγεις για λίγο από την ρουτίνα.

[πηγή: http://ipop.gr/themata/eimai/γιατί-πρέπει-να-κάνουμε-διακοπές/]

Ενημέρωση #1: Αθανασιάδου Μαρία : "Κόμπλεξ": Τι είναι και πώς αντιμετωπίζονται;

Ιδιωτικό Γραφείο Ψυχολόγου - Αθανασιάδου Μαρία : "Κόμπλεξ": Τι είναι και πως αντιμετωπίζονται;: 

Απόσμασμα από το παραπάνω μπλογκ (η αρχή):

Το "Κόμπλεξ ", που στην ελληνική γλώσσα αναφερόμαστε με τον όρο "Σύμπλεγμα" , είναι ένα σύνολο συνειρμών ή παρορμήσεων, που με έναν ασυνείδητο τρόπο συνδέονται από τον άνθρωπο με ένα συγκεκριμένο θέμα και επηρεάζει την συμπεριφορά του. Είναι ένας όρος, που πρωτο-χρησιμοποιήθηκε από τον Ψυχολόγο Carl Jung, μαθητή του Sigmund Freud. Ο Alfred Adler τόνισε ιδιαίτερα την σημασία του Συμπλέγματος Κατωτερότητας για την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Συγκεκριμένα, μιλάει για την γέννηση του ανθρώπου, η οποία συνοδεύεται από σωματικές και κοινωνικές αδυναμίες, τις οποίες για να ξεπεράσει ο άνθρωπος καλείται να αναπτύξει μία ισχυρή αυτοπεποίθηση μέσω της προσοχής, της φροντίδας και της επιβεβαίωσης. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, το άτομο εγκλωβίζεται, χωρίς να το καταλαβαίνει, σε ένα αίσθημα ανεπάρκειας και μειονεξίας, γεγονός που του ενισχύει κάθε εγωιστική και επιθετική συμπεριφορά προς τους τρίτους και συνήθως ενάντια στον εαυτό του.

Ο άνθρωπος, που έχει "Κόμπλεξ", στην ουσία κυριεύεται από ένα "αίσθημα κατωτερότητας". Το "Κόμπλεξ"αγγίζει το οτιδήποτε ... την εξωτερική εμφάνιση, την εργασία, την συμπεριφορά, τις επιλογές, την οικογένεια, τους συντρόφους και οτιδήποτε αφορά την προσωπικότητα του καθενός.

Πατήστε το λινκ για να δείτε περισσότερα στο μπλόκ που θα σας βγάλει!

Να διακρίνουμε κάποιες έννοιες και τις αντιμετωπίσεις τους!

YouTube #3: Ψηλά ή κάτω το κεφάλι μας στο έργο μας;

Όπως καταλαβαίνετε στο παρόν άρθρο θα μιλήσω και πάλι για το YouTube και συγκεκριμένα, και πάλι για χρήστη του YouTube! Πρόκειται για ένα κοριτσάκι γύρω στα 15 που κάνει βίντεο εδώ και περίπου 2 ή 3 μήνες (δεν θυμάμαι αν είναι περισσότεροι οι μήνες). Όπως και σε άλλη περίπτωση με 12χρονα που ισχυρίστηκαν πως κάτι είχε συμβεί στα σχόλια, έτσι και τώρα με την 15χρονη να ισχυρίζεται πως το hating της αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς.

Η απόφασή της, λοιπόν, ήταν να σταματήσει να κάνει βίντεο με την υπόσχεση ότι αν φτάσει τους 900+ subscribers θα επαναλειτουργήσει το κανάλι της, ενώ επίσης ευχήθηκε να μην χάσει ούτε έναν από τους ήδη υπάρχοντες subscribers. Ήταν η σωστή επιλογή όμως; Όχι! Το hating υπάρχει παντού, σε κάθε κανάλι και γενικότερα εκτός του YouTube. Σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορείς να είσαι γνωστός σε 10,000 κόσμο και άνω και να σε αγαπάνε όλοι, σίγουρα θα υπάρχουν και οι αντίθετοι. Στο εξής αυτό που έχεις να κάνεις είναι ελέγξεις την αντιστάθμιση για να δεις ποιοι είναι οι περισσότεροι, δηλαδή αν οι περισσότεροι είναι οι haters τότε δικαιολογημένα κλείνεις ή απλώς σταματάς την λειτουργία του καναλιού σου. Όμως δεν γίνεται μια φορά ένα πρωί να είπε κάποιος κάτι ή κάποιοι που σε αριθμό είναι λιγότεροι απ' αυτούς που σε στηρίζουν, μια μαλακία και να κλείνεις αμέσως το κανάλι.... μην περιμένεις  όλοι να σε στηρίζουν μονόπλευρα χωρίς να υπάρχουν... haters

Γι' αυτό μην σκύβετε το κεφάλι σας με την πρώτη δυσκολία που θα συναντίσετε μπροστά σας. Μην κάνετε λες και δεν θα τα βρείτε αυτα στην πορεία σας. Συμμορφωθείτε και άμα έχετε κάποιο στόχο στο έργο σας απλά συνεχίστε μέχρι που πραγματικά δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίσετε!

Προβλήματα #1: Μήπως η φράση "η ζέστη σε πείραξε" ισχύει;

Πριν ξεκινήσω, ομολογώ πως δεν έχω μελετήσει επί του θέματος γιατί θεώρησα πως είναι περιττό. Πράγματι, χωρίς να το σκεφτείς δεν υπάρχει λόγος μελέτης πάνω στο θέμα. Είναι ένα θέμα το οποίο το χρησιμοποιούμε για να χλευάσουμε κάποιον κατά κύριον λόγο αλλά με τις σημερινές πληροφορίες τις οποίες έλαβα οι θεωρίες περί "η ζέστη σε πείραξε" ισχύουν αυταπόδεικτα!

Η ζέστη τα καλοκαίρια (όταν η θερμοκρασία πιάνει τους 34 και πάνω βαθμούς) μας δίνει παραπάνω προβλήματα πέραν του γεγονότος της αίσθησης της ζέστης, του ιδρώτα συνεπώς και της βρώμας θα μπορούσα να πω κτλ, επηρρεάζει άμεσα (ή έμμεσα) και τη λειτουργία του μυαλού μας. Η τελευταία επίπτωση είναι και η χειρότερη διότι μπορεί να επηρρεάσει και την εικόνα του εαυτού μας οδηγόντας μας σε ενέργειες και κινήσεις που δεν επιθυμούμε ούτε θα κάναμε υπό φυσιολογικές συνθήκες κι έτσι η συνέπεια που επιφέρει είναι να γινόμαστε ρεζίλι στον τόπο που βρισκόμαστε. Ένα μπουκαλάκι νερό, τουλάχιστον, δεν θα το έβρισκα κακή ιδέα για να δροσιστούμε γιατί, αν σκεφτεί κανείς, πράγματι δίνει αίσθηση δροσιάς στον εαυτό μας!

Για να μην τα πολυλογώ, θα συνεχίσω με τα παραδείγματα που έχω να σας δώσω για το τί έγινε σήμερα στην Πλατεία Αριστοτέλους Θεσσαλονίκης! Καθώς περίμενα στη στάση των λεωφορείων στο πέταλο* που περνάνε τα λεωφορεία έτυχε να περνάει κι ένα αυτοκίνητο. Σ' αυτό το αυτοκίνητο, λοιπόν, έγινε η "γκάφα" η ανεπίτρεπτη σε όλους μας. Ενώ είχε αφόρητη ζέστη, το συγκεκριμένο ζευγάρι είχε ΟΛΑ τα παράθυρα ανοιχτά και "αερίζονταν" με ότι αντικείμενο είχαν μπροστά τους! Τι θα μπορούσαν να κάνουν άραγε; Εμένα δεν πάει το μυαλό μου στο κλιματιστικό γι' αυτό και θα το προσπεράσω... Ρε πάτε καλά; Τόσο δύσκολο ήταν να ανοίξετε το κλιματιστικό του αυτοκινήτου σας; Αυτό και μόνο αποδυκνείει πως πράγματι τους έχει πειράξει η ζέστη! Να σκας τόσο πολύ από τη ζέστη, να μην ανοίγεις το κλιματιστικό του αυτοκινήτου αλλά να προσπαθείς να δροσιστείς με ένα... βιβλίο είναι άκρως απαράδεκτο.

Μιαν άλλη περίπτωση που συνέβη πριν από 2 ή 3 ημέρες άμα θυμάμαι καλώς, είναι πάλι από την αφόρητη ζέστη που επικράτησε τις μεσημβρινές ώρες σ' ένα γραφείο. Ήταν ένας κύριος, εργαζόμενος σε μιαν εταιρεία και είναι μεταφορικά φυλακισμένος στον χώρο μέσα χωρίς κλιματισμό και χωρίς τίποτα, συνεπώς με κλειστές τις μπαλκονόπορτες ή τα παράθυρα τέλος πάντων. Πώς αντέδρασε, λοιπόν, αυτός ο κύριος; Φυσικά και όπως όλοι μας. Άνοιξε τα παράθυρα για να... φύγει η ζέστη, μπράβο του, πώς το σκέφτηκε αυτό; Ήταν πράγματι έξυπνη ιδέα, τέτοια διανοητικότητα δεν έχει όποιος κι όποιος... Τι κάνεις ρε φίλε;; Πλάκα μας κάνεις; Ε, αυτά δεν είναι λογικής πράγματα, αυτά τ' απαγορεύει ο ίδιος σου ο εαυτός χωρίς να το ξέρεις.. Τόσο δύσκολο ήταν να ανοίξει κι αυτός το κλιματιστικό; Ρε ο κόσμος δεν πάει καλά...

Τελειώνοντας, πιστεύω πως αυτά τα παραδείγματα πείθουν τον οποιονδήποτε να καταλάβει ότι η ζέστη επηρεάζει σοβαρά την υγεία μας έστω και προσωρινώς.